Yüzme yarışları niçin dört ayrı stilde yapılıyor?
Yüzme yarışları niçin dört ayrı stilde yapılıyor?
Yüzme yarışları serbest (kravl), kelebek, kurbağalama ve sırtüstü olmak üzere
dört ayrı kategoride yapılır. Ancak 'kelebek' gibi her insanın kolay kolay
yüzemeyeceği bir sitilin niçin yarışmalara alındığı pek bilinmez. Aslında bütün
stillerin orijini kurbağalamadın Uluslararası yüzme federasyonu kurulmadan
önce başka ilginç kategoriler de vardı. Örneğin 1900 yılında Fransa'da Sen
nehrinde yapılan 200 metre engelli yarışında, yüzücüler sudaki direklere çıkıyor,
sandalların altlarından geçiyorlardı.
Bilinen en eski yüzüş şekli kurbağalamadım Az enerji harcanması nedeni ile bu
stil suda hayat kurtarmada ve keyif için yüzmede de kullanılır. İki kolun ileri
uzatılıp, suyun ellerle iki yandan geri çekilmesi, bu arada bacakların da
senkronize hareket etmesi, kurbağaların yüzüşüne benzediğinden bu adı
almıştır.
İlk zamanlarda kulaç tamamlandığında, nefes de kol hareketi başlamadan önce
alındığı için, bu arada hız da çok azaldığından dura dura yüzülüyormuş gibi
görünürdü. Gittikçe gelişen bu stilde şimdilerde nefes kolun geri çekiliş
hareketinin tamamlanmasından az önce alınmakta, yüzücüler de duraksamadan
yüzmektedirler.
Kelebek stilin kurbağalamadan asıl farkı kol hareketleridir. Kollar ileri
hareketlerini suyun üstünden yaparlar. 1933 yılında ABD'de yapılan bir yarışta
Henry Myers adlı bir yarışmacı kurbağalama stili ile yüzüşün kurallara uygun
olduğu konusunda ısrar etmiş ve sonuçta yarışa kabul edilmiştir.
Sonradan kelebek stili ayrı bir dal olarak yarışmalara alınmıştır. Başlangıçta
yüzücüler ayaklarını kurbağalamada olduğu gibi yana hareket ettirirlerken
sonra yunusun kuyruğu gibi çırpmağa başlamışlardır. Aslına bakarsanız
yunuslama olması gereken bu stilin adı herhalde kelebeklerin uçuşuna
benzetildiğinden olacak kelebek (İngilizce'de butterfly) olarak kabul görmüştür.
Sırtüstü yüzüş şekli ise 20. yüzyılın başında gelişmeye başladı. Bunda da
başlangıçta kol ve ayak hareketleri kurbağalamaya benziyordu. ABD'li Harry
Hebner kravl sitile benzer kol ve ayak hareketlerini geliştirdi ve bu şekilde
yüzdüğü ilk yarışta kurallara uymadığı gerekçesiyle diskalifiye edildi. Yapılan
itirazlar sonunda kurallarda sırtüstü bulunma dışında bir kısıtlama olmadığı ve
bu stilin sırtüstü yüzme hızını daha da geliştirdiği anlaşılarak resmi olarak
kabul edildi ve Harry'nin madalyası verildi.
Serbest stil de denilen kravl yüzüşün, yüksek dalgalarla mücadele edebilmek için
Güney Pasifik yerlileri tarafından geliştirildiği sanılıyor. Bütün yüzüş şekilleri
arasında en hızlısı olan bu stil 1902 yılında Avustralyalılar tarafından Avrupa'ya
taşındı. Stil Amerika'ya ulaşınca ayaklar her kulaçta önce 4 kez, sonra 1917
yılında iki kadın tarafından daha da geliştirilerek 6 kez çırpılmaya başlandı ve
sürat arttıkça arttı.
Yüzme yarışları serbest (kravl), kelebek, kurbağalama ve sırtüstü olmak üzere
dört ayrı kategoride yapılır. Ancak 'kelebek' gibi her insanın kolay kolay
yüzemeyeceği bir sitilin niçin yarışmalara alındığı pek bilinmez. Aslında bütün
stillerin orijini kurbağalamadın Uluslararası yüzme federasyonu kurulmadan
önce başka ilginç kategoriler de vardı. Örneğin 1900 yılında Fransa'da Sen
nehrinde yapılan 200 metre engelli yarışında, yüzücüler sudaki direklere çıkıyor,
sandalların altlarından geçiyorlardı.
Bilinen en eski yüzüş şekli kurbağalamadım Az enerji harcanması nedeni ile bu
stil suda hayat kurtarmada ve keyif için yüzmede de kullanılır. İki kolun ileri
uzatılıp, suyun ellerle iki yandan geri çekilmesi, bu arada bacakların da
senkronize hareket etmesi, kurbağaların yüzüşüne benzediğinden bu adı
almıştır.
İlk zamanlarda kulaç tamamlandığında, nefes de kol hareketi başlamadan önce
alındığı için, bu arada hız da çok azaldığından dura dura yüzülüyormuş gibi
görünürdü. Gittikçe gelişen bu stilde şimdilerde nefes kolun geri çekiliş
hareketinin tamamlanmasından az önce alınmakta, yüzücüler de duraksamadan
yüzmektedirler.
Kelebek stilin kurbağalamadan asıl farkı kol hareketleridir. Kollar ileri
hareketlerini suyun üstünden yaparlar. 1933 yılında ABD'de yapılan bir yarışta
Henry Myers adlı bir yarışmacı kurbağalama stili ile yüzüşün kurallara uygun
olduğu konusunda ısrar etmiş ve sonuçta yarışa kabul edilmiştir.
Sonradan kelebek stili ayrı bir dal olarak yarışmalara alınmıştır. Başlangıçta
yüzücüler ayaklarını kurbağalamada olduğu gibi yana hareket ettirirlerken
sonra yunusun kuyruğu gibi çırpmağa başlamışlardır. Aslına bakarsanız
yunuslama olması gereken bu stilin adı herhalde kelebeklerin uçuşuna
benzetildiğinden olacak kelebek (İngilizce'de butterfly) olarak kabul görmüştür.
Sırtüstü yüzüş şekli ise 20. yüzyılın başında gelişmeye başladı. Bunda da
başlangıçta kol ve ayak hareketleri kurbağalamaya benziyordu. ABD'li Harry
Hebner kravl sitile benzer kol ve ayak hareketlerini geliştirdi ve bu şekilde
yüzdüğü ilk yarışta kurallara uymadığı gerekçesiyle diskalifiye edildi. Yapılan
itirazlar sonunda kurallarda sırtüstü bulunma dışında bir kısıtlama olmadığı ve
bu stilin sırtüstü yüzme hızını daha da geliştirdiği anlaşılarak resmi olarak
kabul edildi ve Harry'nin madalyası verildi.
Serbest stil de denilen kravl yüzüşün, yüksek dalgalarla mücadele edebilmek için
Güney Pasifik yerlileri tarafından geliştirildiği sanılıyor. Bütün yüzüş şekilleri
arasında en hızlısı olan bu stil 1902 yılında Avustralyalılar tarafından Avrupa'ya
taşındı. Stil Amerika'ya ulaşınca ayaklar her kulaçta önce 4 kez, sonra 1917
yılında iki kadın tarafından daha da geliştirilerek 6 kez çırpılmaya başlandı ve
sürat arttıkça arttı.